HAMURABIJEV ZAKONIK

.

 Sumeri, narod zagonetnog porekla, su zvanično prvi stanovnici Mesopotamije. Inače riječ “mesopotamija” znači međurečje. Gradovi kao što su Ur, Uruk, Kiš, Lagaš, Avan, Hamasi, Isin, Larsa, Nipur, Ešnua, Uma, Eridu i mnogi drugi nastaju oko svetilišta lokalnih božanstava u čije ime upravljaju postojeće dinastije, između kojih se javljaju neprijateljstva,tako da oko 2735. godine pre n.e. vladar grada Uma, Lugal-zagizi, osvaja Lagaš, Ur i Uruk, osniva državu i dodeljuje sebi titulu “Lugal”(Veliki čovek). 

                                           Već u III milenijumu u Mesopotamiju nadiru plemena Amorejaca, koji se učvršćuju u Vavilonu i Akadu (pa dobijaju ime Akađani). Sargon, vladar Akađana pobeđuje Lugalzagizija i pripaja njegove oblasti kao i Elam(oblast severno od Lugalzagizijeve državice). Sargon (2350-2294) učvršćuje akadsku državu, koju nastavlja da ekspandira njegov unuk Naram-sin (2270-2233) tako da se prostirala od Male Azije i Mediterana preko dolina Eufrata i Tigrisa pa do Persijskog zaliva.

Akadsku vlast ruše 2169. Guti, pleme iz Kurdistana.Protjerivanje Guta obavlja kralj Ura Urukegal, dok se obnavljanje sumersko-akadske države i uspostavljanje treće dinastije grada Ura (2080-1930) veže za kralja Ur-Namua. Napad Elamićana 1930.god. pre n.e. kao i unutrašnje slabljenje države zbog borbi za vlast dovode do raspada države.

Oslabljeni Ur nije mogao da se odupre najezdi plemena Amorićana (Amorita), koji su svojim upadima u pljačkaškim grupama, doprineli opštem rasulu treće dinastije Ura. Isbi-Era se nametnuo kao nezavisni vladar u drevnom gradu Isinu i osnovao prvu amoritsku dinastiju u Sumeru. Amoriti su zavladali u većini starih gradova Sumera i u mnogim drugim državama koje su činile sastavni deo Urskog Carstva treće dinastije i delile isto kulturno nasleđe. Posle perioda nereda utvrdile su se nove jake amoritske dinastije na jugu u Larsi, u Vavilonu (severni Sumer ili Akad), u Ešnui (istočno od Tigrisa) i u Mariju (na srednjem Eufratu, današnja Sirija).  

HAMURABIJEV ZAKONIK

Prvi pohod arijskih Sarbata iz Podunavske Medije na Istok, koji je vodio zakonodavac Nino Belov, sa titulom Amonova prvosveštenika Sunca (ugaritsko ,,rabbu kahin”), koja je do nas dospjela u engleskom obliku Hamurabi, s nesigurnim vremenskim datovanjem. Titula “hamurabi” se pogrešno prikazuje kao ime sedmog Amoritskog vladara, a prepis Ninovog Zakona na klinasto pismo smatra se izvornikom. To znači, da su Nino i “Hamurabi” jedna te ista istorijska ličnost (M.Nikolić)

Posle proširenja carevine, Hamurabi se okrenuo sređivanju zemlje po pitanju jedinstvenom zakonodavno-pravnog sistema. Prije Hamurabija bilo je pokušaja donošenja jednog takvog pravnog akta, ali sa manjim ili većim uspehom na nekom lokalnom nivou, pa imamo zakonike od Ur-Namua (osnivača treče dinastije Ura, zvanično najstariji pisani pravni akt, čuva se u Muzeju Starog istoka u Istanbulu), Bilalame (miroljubivog vladara Enšue, čuva se u Iračkom muzeju starina u Bagdadu), Lipit-Ištara (vladara grada Isine, čuva se u Filadelfijskom muzeju).

O unutrašnjoj politici, Hamurabija saznajemo iz njegovog Zbornika Zakona, koji mu je donio veću slavu nego sve njegove osvajačke pobede zajedno. Pronađen je 1902. Godine u iranskom gradu Suzi (oblast starog Elama), gde ga je kao ratni plen bio odneo elamićanski kralj Šutruk Nahunt.Ti zakoni su ispisani na bazaltnom stubu (stela od crnog diorita), visine 2,62 m, koji je ukrašen reljefnim figuricama koje prikazuju samoga Cara kako stoji, pun poštovanja, ispred trona Boga Sunca, pravde i zakonitosti Šamaša, i kako prima iz njegovih ruku isingije najviše sudske vlasti (žezlo i prsten). Tako posmatrač dobija informaciju da je zakon Bogom dan, a vladar samo vrši zakonodavnu vlast.

.

CAR HAMURABI PRED BOGOM SUNCA ŠAMAŠOM

.

  Tekst Zakona se čuva u Francuskoj, u Parizu (muzej “Luvr”), dok se u Moskvi nalazi prekrasna kopija (u Muzeju likovnih umetnosti “A.S.Puškin”). Tekst je pročitao, numerisao i preveo francuski orijentalist Šel, koji ga je podelio u tri dela. U prvom delu, prologu, Hamurabi opširno govori o tome kako su ga bogovi poslali na zemlju da uspostavi red i donese zakon, da štiti slabe od jakih, da dovede vodu u pustinju, i spasi narod od gladi:” Kada je Anu Uzvišeni, kralj od Anukija i Bela, gospodar Raja i Zemlje, koji je objavio veru, naredio je Marduku, svevladajućem sinu Ee, Bogu pravednosti, vladavinu nad zemaljskim ljudima, i učinio ga većim među Igijima, oni nazvaše Vavilon njegonim slavnim imenom, učinivši ga velikim na zemlji, i našavši večno kraljevstvo u njemu, čije su temelje čvrsto položili oni iz raja i sa zemlje;onda Anu i Bel nazvaše me titulom Hamurabi, uzdignuti vladar, koji se boji Boga, da donesem pravičnost na Zemlji; da uništim grešne i zle, tako da snažni ne povređuju slabije; tako da Ja treba da vladam crnoglavim ljudima kao Šamaš, i prosvetlim zemlju što duže, za dobro čovečanstva.”

  U drugom delu, po Šelovoj numeraciji, smeštena su 282 člana koji su ustvari konkretni zakonski propisi i sama suština Hamurabijevog zakonika. U trećem završnom delu, epilogu, on poziva podanike na poštovanje zakona, obećavajući nagrade i božansku zaštitu od prokletstva i zla, svima onima koji se nalaze unutar zidova “njegovog hrama” (koji su pod njegovom vlašću, i koji priznaju zakon), preteći teškim kletvama i kaznama za one koji nisu.

Smatra se da je donesen u poslednjoj dekadi vladavine (oko 1780. godine pre n.e.), kada se posle dugotrajnih ali uspešnih osvajanja, car odlučio da iznutra konsoliduje državu. Zakon je nadasve kazuističan, jer ne sadrži opšte pravne definicije , već reguliše konkretne slučajeve. Neke odredbe su bile surove, a ima i znakova sudske diskriminacije na osnovu razlika u društvenom položaju, ali je mnogo značajnije da se razlikovalo ubistvo sa predumišljajem od od ubistva iz nehata ili povreda. Štaviše, po zakonu položaj žena je povoljniji nego u nekim zemljama danas.

Zakonik uključuje i mnoge detaljne odredbe o raznim staležima i zanimanjima i to mu daje ogroman značaj pri proučavanju društvenih prilika i odnosa onoga vremena. Takođe, ojačali su i novčani odnosi, pri čemu je merilo vrednosti srebro ili zlato u šipkama(šekel-8 grama,mina-500 grama,talir-30 kilograma). Iako su bogovi inspirisali vladara da donese Zakonik, vladar ne predstavlja božanstvo na zemlji, već samo namesnika božijeg (što nije bio slučaj u Egiptu), i zakonik ne sadrži religijske odredbe i sankcije. Svakako da ovo nije najstariji poznati zbornik zakona, ali je najdetaljniji koji potiče iz Mesopotamije.

Izvor – http://www.znanje.org/i/i22/02iv02/02iv0213/