Irska Tara
Nakon potonuća Atlantide pre 12.500 godina, vremenski i klimatski uslovi na Britanskim ostrvima su se znatno promenili. Nestankom atlantskih planinskih venaca vetar zapadnjak je zapuhao ovim prostorima; nestankom kontinenta, topla golfska struja se pruzila do severa Evrope i rastopila ledene gromade. Kopno je ozelenilo, biljni svet ozivio i privukao zivotinjski. Napokon se, pred izbeglicama sa Atlantide, pojavilo novo, privlacno tlo.
Pet je mitskih naroda naseljavalo Irske obale.
Prvi su dosli Partoloni. Oralna tradicija ih pominje kao prve doseljenike koji su ubrzo nestali. Njihovo ime na staroirskom znaci “oni koji su odavno otisli na drugu stranu”.
Visoki, jaki Nemedi su bili sledeći. Sebe su zvali “decom Sunca” i na Irsko kopno su se iskrcali oko 10.000 godina pre nove ere. Ovi Atlantidjani su plovili na srebrnim brodovima koji su bili ukraseni zmijolikim likovima. Bili su predvodjeni svojim liderom Nemed (Nemed – “sveta osoba”). Zemlja se pocinje obradjivati, zivotinje (konji, krave) pripitomljavati, tlo fertilizirati, metalurgija buja. Nakon doba razvoja i procvata doslo je do postepenog nestanka i ovog naroda.
Slicni po stasu, Fomori (Pomori ili Pomorjani) postaju slijedećim vladarima. Irske legende se sjecaju spiritualnih Fomora kao “podvodnih ljudi” koji su kontrolisali prirodne sile, a poticali su sa “potonulog ostrva”. (Roberts, “Atlantians Traditions in Ancient Britain”). Keltski mitovi poblize objasnjavaju odnose ova prva tri naroda. Govore o tri stotine godina sukoba izmedju Partolona i Fomora u kojima Partoloni konacno stradaju od epidemije. Ni Nemedi nisu bili bolje srece u duelu sa Fomorima. Naime, Fomorski kraljevi Mork i Konan su izgradili stakleni toranj na Tori ostrvu odakle su upravljali svojim kraljevstvom. Od Nemed su trazili strasni danak: da dve trećine svoje novorodjene dece predaju Fomorima. Ratovi koji su sledili su uzrokovali desetkovanje Nemed, a zatim i njihov nestanak.
Stotine godina su prolazile i doslo je do novog talasa imigranata. Rasa niskih i snaznih Atlantidjana, tamnije puti, sa nekadasnjih istocnih planinskih venaca potonulog kontinenta, dolazi u Irsku. Novi kolonizatori su se zvali Fir-Bolg. Njihova osnovna karakteristika je bila da su znali kako da upravljaju energijom uzduz zemljanih energetskih tokova i pri tome da pomeraju velike kolicine kamena i tla za izgradnju ceremonijalnih objekata i veštačkih brezuljaka. Cesto su ova brda podizali u obliku zmije u znak sjecanja na Atlantidu. Jedan od primera je Glen Flochan u blizini gradica Oban, dugacak preko 100 metara i visok 7. Naravno, najimpresivniji objekat je Tara hram, gigantskih razmera: preko 250 metara dugacak i tridesetak metara sirok. Tara je koristena za metafizicke proslave u kojima su se praktikovali rituali svete Atlantske Sunceve magije. Tara je ostala duhovno srediste Irske iu narednih 11.000 godina.
Poslednji, peti, preistorijski narod u Irskoj, bili su Tuata-de-Danan. Plavokosi i crvenokosi Atlantidjani sa plavim ocima, poticali su sa severnih oblasti Atlantide. Njihovo ime u prevodu znaci “poplava”. Koristili su metale, posedovali natprirodne moći i ostali upamceni kao mudar i duhovno superioran narod.
Tuata de Danan su razumeli jezik Fir-Bolga, ali nisu bili prijateljski prema njima. Prekinuli su njihovu dominaciju otokom upotrebom “cudnog vatrenog oruzja koje bi stvaralo tamni oblak dima” (Gregori, “Gods and Fighting Men”). Tuata su, slijedeci tradicije svojih predaka, bili poklonici kulta Sunca i konstruisali su masivne objekte od kamenih blokova. Prema dostupnim legendama (DJ Convai “Celtic Magic”) Tuata su u Irsku “dosli sa neba”, dok druge izvori tvrde “sa dalekih ostrva”. Cetiri grada odakle su dosli bili su: Findias, Gorias, Murias i Falias …
Sa sobom su “doneli četiri blaga”: Nuadin mac iz Findias-a, strasnu strelu iz Gorias-a, carobni kontejner iz Murias-a i kraljevski presto iz Falias-a “(o kome smo pisali u prilogu o Guanche) .
Tuata su se iskrcale u Irsku prvog maja i pregovarali o miru i podeli teritorije sa Fir-Bolge i Fomorima. Ponuda je odbijena. Na letnji solsticij, nekoliko sedmica kasnije, doslo je do bitke u blizini danasnjeg mesta Cong. Sukob je trajao cetiri dana. Nuada, kralj Tuata je izgubio ruku, ali je kralj Fir-Bolga, Eochaid, ubijen. Tuata su odnijelu pobedu i ponudili petinu Irske svojim protivnicima. Kralju Nuad je njegov lekar Diancecht napravio srebrnu ruku koju je mogao pomerati kao i pravu. Godine su prolazile, ova tri naroda su se i dalje sukobljavali, dok Tuata nisu konacno proterale svoje prethodnike.
U Aileachu (danasnjem Londonderi-ju) dolaze Milesijanci (prethodnici Gala i Kelta, odnosno Druida). Vremenom, nakon mnogih borbi u kojima ce se koristiti magija na obe strane, Tuata se “povlače ispod zemlje”.
Mitski, preistorijski period Irske je zavrsen.
Jos uvijek postoji nekoliko istorijskih tekstova i knjiga koje su ostale sacuvane i pored sistematskih napora inkvizicije da ih unisti. Medju njima su Irski mitovi skupljeni u cetiri knjige od prije 900 godina (Books of Leinster, Dun Cow, Ballymate i Yellow Book of Lecan). Najstariji Velski dokument je Crna Knjiga iz XII stoljeca i Bijela Knjiga iz XIII stoljeca. U samostanima se pedantno vodila evidencija o lokalnim oralnim tradicijama; zapisivale su se legende koje su se prenosile s koljena na koljeno.
U drevna vremena, svestena lica su pamtila ove price po cijenu zivota; onaj koji bi krivo interpretirao dogadjaje iz proslosti bio bi kaznjavan. Ova usmena predaja bi se ozivljavala tokom dugih veceri na kojima bi se okupili pripadnici pojedinih zajednica i prisjecali se svojih predaka.
Nasilnim dolaskom hriscanstva u Irsku sa svetim Patrikom i njegovim armijama, paljenjem antičkih knjiga i unistavanjem svega sto je podsjecalo na razvijenu kulturu predaka, doslo je do novog fenomena: Crkva uvodi nova bozanstva, mijenja historiju, a neke od davnasnjih junaka prilagodjava svojim potrebama i prisvaja ih. Manipulacija je otpocela i nece stati u narednih 15 stoljeca. Datumi se iskrivljuju, Atlantida i njeni potomci se ignorišu i prekrivaju zaboravom, radnja od prije desetak hiljada godina se pomjera u onu od prije dvije-tri hiljade.
Tea, supruga Eremona, prvog Milesijanskog kralja Irske, sahranjena je pokraj grandioznog objekta iz proslosti. Engleskim izgovorom staroirske rijeci Teamhair (“Tein grob”) nastalo je ime koje ce ovo drevno Atlantsko ceremonijalno sjediste zadrzati do danasnjih dana. Hiljade godine ranije, Fir-bolgi su pokretali desetine hiljada tona zemlje i stotine hiljada tona kamenih blokova gradeci svoje svetiste.
Slijedeci drevne gradjevinske tehnike u izgradnji Tare nije koristen vezivni materijal; obradjeni kameni blokovi su perfektno pasali jedan u drugi bez potrebe za malterom ili cementom. Prepoznatljivi majstori ciji su poduhvati razasuti od Perua i Meksika do Egipta.
Izbor lokacije nije bio slucajan. Mada na niskoj nadmorskoj visini od samo stotinjak metara, sa Tare se vidi 40% teritorija citave Irske. Ova komandna lokacija je bila uzrokom da “onaj koji vlada Tarom, vlada i Irskom”. U novije vrijeme, u poslednja tri milenijuma, na Tari su krunisana 142 kralja Irske. Sve dok katolicka Crkva, na preporuku Sv. Patrika, nije mjesto proklela.
U starom keltskom kalendaru postojala su dva dana (tacnije dvije noci) kada se otvarao prolaz izmedju naseg i podzemnog svijeta (duhova): prvi maj i prvi novembar. Centralni kameni objekat na Tari je izgradjen tako da sunceva zraka ova dva dana (i samo ova dva dana u godini), pada tacno kroz prolaz i ulazi u glavnu komoru. To je bio znak da je veza izmedju dva svijeta uspostavljena.
Danas je malo ostalo od anticke slave Irske Tare: zlatne uspomene, nekoliko zemljanih brezuljaka i ostaci kamenih formacija.
Izvor:
http://www.alternativnahistorija.com/AH4.htm#16